Wspomnienie pośmiertne o dr Piotrze Borówko

Dnia 26 stycznia 2007 roku odszedł nagle do Pana mój kolega Piotr Borówko. Poznałem go w 1983 r., kiedy to w sesji zimowej jako student trzeciego roku matematyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie zdawałem u niego egzamin z analizy matematycznej. Pamiętam ten moment, bo był to najdłuższy w moim życiu egzamin ustny trwający kilka godzin. Piotr przepytał mnie wówczas bardzo solidnie i wnikliwie chyba ze wszystkiego, co tylko możliwe w kursowej analizie funkcji rzeczywistych wielu zmiennych. Odtąd pozostał w mojej pamięci jako człowiek bardzo solidny, skrupulatny i pracowity, stawiający wysokie wymagania sobie i innym.

Po tym osobistym wstępie pozwolę sobie przypomnieć parę istotnych faktów z jego życia naukowo-zawodowego. Urodzony 11 listopada 1952 r. w Łodzi ukończył studia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie otrzymując w 1976 r. dyplom magistra matematyki. W 1982 r. obronił pracę doktorską z matematyki w Instytucie Matematyki UMCS. Uzyskał za nią nagrodę indywidualną stopnia III Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych. Jego działalność naukowa skupiała się wówczas wokół zagadnień z pogranicza teorii równań różniczkowych, matematycznej teorii gier i sterowania oraz teorii aproksymacji. Był autorem i współautorem dziewięciu publikacji z tego zakresu. W latach 1975-1987 pracował w Zakładzie Równań Różniczkowych Instytutu Matematyki UMCS kolejno jako stażysta, asystent i adiunkt. Od 1987 r. wzięły górę jego zainteresowania informatyczne i pasji tej oddał się do końca swoich dni. Do roku 1993 pracował w charakterze informatyka programisty na stanowisku starszego specjalisty naukowo - technicznego w Zakładzie Metod Numerycznych Instytutu Matematyki UMCS. Swoją wiedzą informatyczną wspierał Zakład Modelowania Procesów Fizykochemicznych Wydziału Chemii UMCS, gdzie pracował przy programistycznym oprzyrządowaniu badań. W ramach tej współpracy powstały dwie publikacje naukowe z zakresu fizykochemii oparte na metodach symulacji Monte Carlo, których był współautorem. Wiele wysiłku dr Borówko poświęcił pracy dydaktycznej z młodzieżą. W 1991 r. współtworzył Społeczne Liceum im. Adama Stanowskiego w Lublinie, gdzie przez wiele lat pracował jako nauczyciel informatyki. W roku 1996 podjął pracę informatyka w lubelskiej spółce Polskiej Telewizji Kablowej S.A. na stanowisku kierownika działu informatyki. W ramach tej firmy i jej kolejnych przeobrażeń administrował sieciami komputerowymi, systemami bilingowymi i księgowymi oraz tworzył oprogramowanie wspomagające lokalne systemy obrachunkowe. Zdobywał wówczas cenne doświadczenia, którymi mógł się podzielić ze studentami i pracownikami Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie, gdzie objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, w których mury wstąpił w roku 2002. Odtąd z pasją oddawał się zajęciom dydaktycznym prowadząc wykłady, ćwiczenia i seminaria z programowania i teorii baz danych. Był bardzo zapracowany poświęcając swój wolny czas na liczne konsultacje ze studentami obu uczelni. Zwierzał się czasem jak do późnych godzin nocnych poprawiał kolejne wersje licznych prac dyplomowych, których był promotorem. W efekcie powstawały prace bardzo przemyślane i wyjątkowo dobrze napisane, a projekty programistyczne przygotowywane pod jego kierunkiem cechował wysoki poziom profesjonalizmu. Mogę to z pełnym przekonaniem powiedzieć, ponieważ miałem przyjemność być recenzentem wielu z tych prac.

Śmierć Piotra to niewątpliwie wielka strata dla społeczności akademickich obydwu uczelni oraz lubelskiego środowiska matematyków i informatyków. W mojej pamięci pozostawił on obraz uśmiechniętego gaduły, życzliwego dla ludzi i pełnego pokory względem swojej wiedzy i umiejętności, o ogromnym potencjale intelektualnym. To wszystko czyni jego brak pośród nas tym bardziej bolesnym.

W imieniu swoim oraz moich kolegów z obydwu uczelni chciałbym złożyć wyrazy głębokiego współczucia rodzinie po stracie męża i ojca.